PERS & LINKS | marnixpeeters

Over 'De dag dat we Andy zijn arm afzaagden'

De trefzekere pen van Marnix Peeters, die hiermee debuteert als fictieschrijver, kruidt Werners malaise met humor

(Het Belang Van Limburg)

Na een leven als journalist gooit Peeters zich eindelijk op de literatuur. En hij geniet ervan. Van het schrijven, van de gruwel en van de laatste druppel bloed die hij uit zijn personages perst (Joos, Radio 1)

Jammer dat een scatofiel als Gerrit Komrij dit boek niet meer heeft mogen beleven, het zou hem ettelijke smakelijke passages voor een herziene druk van zijn Kakafonie (…) hebben opgeleverd. Het vertelplezier spat van de bladzijden. Een erg veelbelovend debuut (Streven)

Mustread van 2012! Een verhaal dat wordt overheerst door gruwel, maar wel spannend en grappig is (Grazia)

Goor, gruwelijk, griezelig en vaak ook grappig (Het Nieuwsblad)

Vandaag behoort Marnix Peeters dankzij zijn spectaculaire debuutroman in één klap tot het kruim van de Vlaamse literatuur (Dag Allemaal)

Een grimmig sprookje over de onfortuinlijke jeugd van het hoofdpersonage Werner Plöts, dat ondanks al het bloed, sex en geweld toch kan beroeren (VPRO Boeken)

Een bizarre mix van ‘Alleen op de wereld’ en ‘Odysseus’ (NHD)

Peeters kiepert een emmer fantasie over ons leeg waar andere schrijvers hun hele leven mee zouden doen. Als hij dit niveau in zijn volgende boeken weet vast te houden, is hij een enorme aanwinst in het Nederlandstalige literaire landschap (boekenbijlage.nl)

Een fraai werkje (Playboy)

Peeters’ scabreuze, bijzonder grappige en met onvergetelijke personages gevulde schelmenroman vraagt een sterke maag en de vaste wil om mee te gaan in Werner Plöts’ onwaarschijnlijke hordenloop door dit parcours van diepe ellende, grand guignol en magisch realisme (Gazet Van Antwerpen)

Ik heb me een kriek gelachen (Lieven Van Gils, vrt, Reyers Laat)

Marnix Peeters schreef het beste Vlaamse debuut sinds Marcel van Erwin Mortier (De Morgen)

Een loeihard literair debuut (Het Laatste Nieuws)

Grimmig debuut van een nieuwe literaire sensatie

(De Telegraaf)

De dag dat we Andy zijn arm afzaagden blijkt een picareske roman à la Lazarillo de Tormes. (De Standaard)

Een arm afzagen kunnen we allemaal. Maar 'm eraf schrijven! Verfilmen. Onmiddellijk (Jan Mulder)

Dolle verbeelding, messcherp cynisme en plots opflakkerende levenswijsheid en ontroering: dit is 'the world according to Marnix Peeters'. Een nieuwe John Irving is geboren

(Erik van Looy)

Marnix Peeters gooit de remmen los, niet alleen in verbeeldingskracht, maar ook in de plastische beschrijvingen van alles wat maar in of uit het menselijk (of beerlijk) lichaam kan komen. Het plezier dat hij heeft gehad tijdens het schrijven is op elke pagina voelbaar (Passionate Magazine)

Leest als een trein (Humo)

Zoveel fantasie: in een tijd waar de lezersmarkt overspoeld wordt door narcistische, semi-autobiografische en postmoderne reflecties mag dat al eens een verademing genoemd worden (Zone 03)

'De dag dat we Andy zijn arm afzaagden' is een boek dat zich niet laat situeren in tijd of ruimte. Het leest als een scabreus sprookje dat je doet lachen, maar je uiteindelijk toch doet beseffen dat het leven intriest is (Cobra)

Deze debuutroman met de onvergetelijke titel ontwikkelt zich tot een ouderwetse lugubere tranentrekker, waarbij zelfs het boek zelf wat vies begint te ruiken (Recensieweb)

Alleen de titel van voormalig popjournalist Marnix Peeters’ debuutroman is al een literaire prijs waard (De Avonden, VPRO)

De dag dat we Andy zijn arm afzaagden is een vilein stukje literair cynisme dat weet te shockeren, ontroeren en bovenal een aanslag pleegt op de lachspieren. Een prikkeling die naar meer smaakt (Fok.nl)

De dag dat we Andy zijn arm afzaagden is een boek met een enorme spanningsboog, bijzonder onconventionele personages die je de stuipen op het lijf jagen en nihilistische levenslessen. Een boek met meer gezichten dan je op het eerste gezicht misschien zou denken (Wintertuin)

Schrijven over ranzige seks en viezigheid in een roman vol platte karakters kan goed en geestig proza opleveren. Een meester in het genre is Herman Brusselmans, en ook Marnix Peeters' recente debuut is een toonbeeld van cartooneske vuiligheid (De Volkskrant)

Zelden heb ik zo’n mooi, geestig, geil, ranzig, en oh zo ontroerend pleidooi gelezen voor menselijke warmte

(Tom Van Dyck)

Leest als een graphic novel waarvan de taal, bijzonder suggestief en zintuiglijk, de beelden overbodig maakt. Tot de laatste regel houdt Peeters vast aan een schrijfstijl die beurtelings een lach, een frons en een diepe zucht uitlokt. Het maakt dat 'De dag dat we Andy zijn arm afzaagden' een boek is dat je niet gemakkelijk dichtklapt (Cutting Edge)

De combinatie van totale ranzigheid, horror en absurdisme maakt dit boek tot een uniek geheel, een aanwinst in de literaire wereld (Deadline.nl)

In Marnix Peeters’ fascinerende debuutroman zijn dood, bloed, geil- en lelijkheid alomtegenwoordig (Lezentv.nl)

Hilarisch. Grotesk. (Z-Boek, Ianka Fleerackers)

Beluister het interview

Bekijk de uitzending

Over 'Natte dozen':

‘Superboek of kutboek, het maakt niet uit, als je meetelt dat Marnix Peeters helemaal kaal is, en het is een statistisch bewezen feit dat kale schrijvers niet in de smaak vallen bij lekkere mokkels’ (Herman Brusselmans)

‘Zeer de moeite waard’ (Flair)

‘De man volhardt onmiskenbaar in zijn missie om de Vlaamse literatuur een weldoende dosis peper in haar gat te steken’ (Ché)

‘Een ware rollercoaster ride’ (Hank.nl)

‘Bij momenten schitterend neergezet, met een benijdenswaardige taalvastheid en een indrukwekkende stuurmanskunst’ (Humo)

‘Een razendsnel en heerlijk boek’ (De Morgen)

‘Marnix Peeters is erin geslaagd een boek te schrijven dat meesleept en in één tijd ook afstoot. Hoe dan ook, ons heeft ‘Natte dozen’ niet onberoerd gelaten. En een roman die daarin slaagt, daar houden wij wel van’ (Cutting Edge)

‘Peeters haalt meer heilige huisjes onderuit dan Brusselmans en Houellebecq in hun hele oeuvre’ (De Tijd)

'Wie het boek heeft gelezen is wellicht geen wijzer of verlicht mens, maar zijn dat niet de criteria die alleen literatuursnobs hanteren bij het beoordelen van een boek?' (8weekly.nl)

‘In een grandioze, satirische parabool verpakt Peeters zijn relevante existentiële en politieke boodschap – ontken het beest in jezelf niet – in een baldadige humoreske waar zelfs de ergste zuurpruim geheid dubbel van gaat’ (Focus Knack)

‘Verontwaardiging en hilariteit blijken een vreemdsoortig bondgenootschap aan te gaan bij de lectuur van dit boek. Als sneer naar het politiek correcte denken is het een statement van formaat’ (Cobra)